Een koe en een mobiele telefoon

Onderweg naar het begin van de werkdag zat ik in een volle treincoupé. Met de trein van Doetinchem naar Amsterdam, want daar was de locatie voor de bijeenkomst om aan de slag te gaan met schrijfvaardigheid.

In de trein kijk ik ongeïnteresseerd naar niets, van binnen denk ik van alles. Schrijven vind ik leuk, maar steek ik wel wat op van een schrijfworkshop? Moet ik toch gewoon doen, of komt er meer bij kijken. En toen keek die koe mij dus aan, of leek dat maar zo? In ieder geval was de koe op dat moment even alles want daarvoor was er niets; ja behalve mijn mobiele telefoon. Daar kijk je wel op in de trein.

Aangekomen in Amsterdam bleek de bijeenkomst toch meer dan een beetje leerzaam te zijn. Hoe belangrijk is het toch om de tijd te nemen voor je persoonlijke ontwikkeling. En in mijn geval ook nog ruimte te geven aan een gevoel dat schrijven van een mooie tekst veel voldoening geeft. Het wordt tijd om de schrijfruimte in te nemen die aanwezig is, dat te plaatsen waar mogelijk is, en onderwerpen te gebruiken waar ik wat over kwijt wil.

Op de terugweg zag ik de koe samen met een aantal collega koeien nog in het buitengebied bij het spoor staan. Intussen was de accu van mijn mobiele telefoon helemaal leeg, dus was ik prettig gedwongen om nog meer naar buiten te kijken. Mijn eigen accu was weer lekker opgeladen: energie genoeg om aan het schrijven te gaan.

Peter Timmers